Starożytne Methoni

1W południowo ? zachodniej części Peloponezu usytuowane jest zabytkowe miasto portowe Methoni. Miasto powstało w czasach antycznych. W dziełach Homera nosiło nazwę Pedasos. W IX wieku miasto znalazło się w granicach państwa bizantyjskiego. Wówczas miasto stanowiło bazę do walki z piratami. Również w tym samym czasie miał miejsce arabski atak na miasto. Flota arabska została rozbita.

W XII wieku miasto zaatakowali Wenecjanie. W XIII wieku Godfryd Villehardouin wraz ze swoim przyjacielem podbił cały Peloponez tworząc Księstwo Achai. Następnie krzyżackie księstwo zostało zdobyte przez Wenecjan. Wówczas Methoi stało się ważnym punktem tranzytowym. Było to również centrum kultury, handlu i wojska. Wenecjanie wznieśli tutaj twierdzę. Pod koniec XIV wieku twierdzę zdobyli Turcy, którzy rządzili miastem aż do pierwszej połowy XIX wieku. Następnie twierdza przeszła w ręce francuskie.

W mieście znajduje się wiele zabytków architektonicznych. Ponadto jest to miasto również atrakcyjne pod względem przyrodniczym. U wybrzeży miasta znajduje się malowniczy archipelag wysepek bogatych w atrakcje turystyczne, takiej jak latarnia morska, czy jaskinia z przepięknymi naciekami. W Methoni najważniejszą atrakcją turystyczną jest twierdza Kastro. Jest to zabytek średniowieczny otoczony prawie ze wszystkich stron morzem. Od strony lądu zamek odgradza fosa. Do zamku prowadzi most. Do dziś zachowały się tutaj ruiny budowli pochodzących z różnych epok. Na okolicznej wysepce znajduje się inny zamek ? Bourtzi. Wybudowany został przez Turków i służył niegdyś jako więzienie.

Źródło zdjęć: 1

Masyw Parnitha

1Różnorodność fauny i flory mieszcząca się w gęstym lesie przyciąga turystów w rejony masywu górskiego Parnitha. Najwyższy szczyt ma tutaj wysokość 1413 metrów nad poziomem morza. Większość terenów górskich podlega tutaj ochronie zebranej w Park Narodowy Góry Parnitha. Mieszkają tutaj rzadko spotykane jelenie szlachetne.

Jeszcze niedawno masyw porastały tysiącletnie drzewostany, które niestety w 2007 roku strawił pożar. Niewielkie ocalałe tereny drzewostanu są dopełniane sadzonkami. Gęsty las złożony z jodły greckiej oraz sosny alpejskiej. U podnóża masywu rozpościerają się pola uprawne oraz pastwiska.

W wyższych partiach znajduje się hotel, kasyno oraz schroniska turystyczne, do których dostaniemy się drogą asfaltową. Na samym szczycie usytuowana jest wieże telewizyjna, z której rozpościera się widok na niemalże całą Attykę, morze oraz wyspy. Przez masyw ten wiedzie również inna droga, która prowadzi do parku rodzinnej rekreacji, jak i lasów królewskich w Tatoi.

Na szczyt Mont Parnes kursuje kolej linowa, która jest bezpłatna. Bezpłatny jest również parking znajdujący się przy dolnej stacji kolejki. Południowy stok góry Parnithy posiada również jaskinię, która ma mitologiczne znaczenie, gdyż tam czczono bożka Pana. Tutaj również znajdowało się mitologiczne siedlisko Muz.

Południowe zbocza góry bogate są również w zabytki architektoniczne, takie jak ateńska strażnica z IV wieku ? zamek Fili, starożytny górski szlak handlowy, który obecnie stanowi ścieżkę archeologiczną oraz XIII ? wieczna kaplica.

Źródło zdjęć: 1

Meteory greckie

1Meteory greckie to masyw skalny o wysokości dochodzących 540 metrów nad poziomem morza. Skały z piaskowca stały się tutaj miejscem do budowy prawosławnych klasztorów. Meteory znajdują się w północno ? zachodniej części Równiny Tesalskiej. Najbliżej położona jest miejscowość Kalampaka.

Monastyry wybudowane na skałach wymagały siły oraz metody budowania. Wszelkie materiały niezbędne do powstania na szczytach skalnych klasztorów wciągane były ręcznie za pomocą lin. Tak samo wejście na szczyt prowadziło po linie.

W dzisiejszych czasach część z tych monastyrów jest udostępniona turystom. W celu udogodnień turystycznych powstały tutaj schody oraz niezbędne pomosty.

Pierwsze społeczeństwa religijne powstały tutaj w X wieku. Początkowo mnisi zamieszkiwali pustelnie oraz jaskinie. Z miejscem związana jest legenda. Mianowicie święty Atamazy dostał się na szczyt skały na skrzydłach orła i postawił tam pierwszy klasztor. Miało to miejsce w pierwszej połowie XIV wieku podczas wojen Bizancjum z Serbią. Klasztory stanowiły miejsce nie do zdobycia.

Okres świetności monastyrów przypada na panowanie osmańskie w XVI wieku. Wówczas zgromadzono tu wiele skarbów, a mnisi czerpali ogromne zyski z posiadłości ziemskich znajdujących się w okolicznych regionach. W XVIII wieku skończyły się dobre czasy dla prawosławnych klasztorów. Nadszedł początek ich upadku. Przyczyną upadku kompleksu klasztornego były nie tylko kłótnie pomiędzy mnichami, ale i postępująca erozja skał. Zniszczeniu zaczęły ulegać także budynki klasztorne.

Źródło zdjęć: 1